شیوه های بیانی نوین در انیمیشن تجربی

سینمای انیمیشن تجربی، به بخشی گسترده از سینمای تجربی اطلاق می‏شود که با اصطلاحاتی نظیر سینمای آوانگارد، زیرزمینی، مستقل و غیره هم‏پوشانی دارد. با پیشرفت تکنولوژی در قرن حاضر و دیجیتالی‏شدن سیستم‏ها و امکان دست‏یابی آسان هر فرد به ابزار فیلم‏سازی، این گستردگی بیشتر نیز شده و مرزها را کم‏رنگ‏تر ساخته است. تماشای آثار این سینما، نیازمند درک متفاوتی از هنر فیلم است که بر این اساس، جایگاه مخاطب در این سینما، نیازمند تغییر از جایگاهی منفعل به جایگاه مخاطب فعال می‏باشد. در پژوهش حاضر، سعی بر آن است تا انواع بیان موجود در انیمیشن تجربی و نمونه‏های تازه‏ی آن شناخته شوند. همچنین تأثیر جریانات هنری معاصر، انقلاب دیجیتال و پیشرفت تکنولوژی نوین بر این قبیل آثار بررسی شده است تا از نحوه‏ی شکل گیری شیوه‏های بیانی نوین، تصویری روشن‏تر ارائه گردد. در نهایت جایگاه سینمای انیمیشن تجربی و دلایل رکود این شاخه در ایران نیز، به طور مختصر مورد تحلیل قرار گرفته است. به طور کلی نتیجه‏ی این بررسی‏ها، تلاش برای دست‏یابی به تعاریفی جامع‏تر و دقیق‏تر از انیمیشن تجربی و شیوه‏های بیانی متفاوت بر اساس اولویت‏های هنری و زیباشناسی، همچنین تأکید بر اهمیت حضور هنرمند خلاق و مخاطب فعال در این شاخه‏ی سینمایی و نحوه‏ی اثر پذیری آنها از شرایط جامعه‏ی نوین می‏باشد.